Hz. Yusuf (a.s.)

Kardeşler kıskandı, attılar kuyuya,
Karanlık dar geldi, sığındı Hakk’a.
Rabbim koruyordu, melekler andı,
Sabreden kulunu ziyan etmedi.

Kervanlar buldu, köle pazarına,
Satıldı Yusuf, düştü yabana.
Ama gönlünde ışık parladı,
İman cevheri hep yol aydınlattı.

Züleyha çağırdı, kapılar kapalı,
Nefis tuzağında kalp olur yaralı.
“Maazallah!” dedi, çekildi geri,
İffetin nuru söndürdü nefsleri.

Zindan kapıları ardına kapandı,
Geceler duala gündüze uzandı.
Mahkûmken bile tebliğle yaşadı,
Hakkın davetiyle gönüller açıldı.

Rüya tabirinde hikmet dile geldi,
Rabbim lütfetti, Yusuf yükseldi.
Zindandan çıktı, sultanlık buldu,
Adalet tahtında ümmete kuldu.

Kardeşler eğildi, gözler yaşardı,
Affıyla kalpler yeniden kaynadı.
Yakub’un gözleri nura kavuştu,
Sabırla muradı sonunda doldu.

Ey Yusuf, örneksin ümmetlere,
Sabırla yol açtın gönüllere.
İffetin, merhametin baki kalır,
Adaletin çağlara nurla dalar.