Sokaklarda rüzgar, çocuk sesleri
Bir bisiklet, iki teker, uçan gölgeleri
Ben kenarda durur, usulca izlerdim
Onların kahkahasına sessizce eşlik ederdim.

Bazen bir bisikletim olsa diye geçerdi içimden
Yokuş aşağı hızla insem, rüzgar değse yüzümden.
Ama eve dönünce, kapıda gülümseyen annem
Unuttururdu tüm hasreti, silerdi kalbimden.

Babamın elinde sıcacık bir ekmek kokusu
Evimizde neşe, tebessüm ve huzur dolusu.
Belki ceplerimiz delik, belki yama vardı dizde
Ama en parlak yıldızlar parıldıyordu gözde.

Akşam olunca masada toplanırdı ailecek
Herkesin yüzünde bir tebessüm, bir içten neşe.
O mutluluk yetiyordu, bisikletler, toplar boşver
Zenginlik sadece parada değilmiş meğer.

Gönlümde bir bisikletim vardı benim
Pedal çevirir gibi sevgiyle yürürdüm.
Koşarak vardım her menzile, her hayale
Kalbimdeki neşeyle güldüm, baktım her şeye.

Varsın olmasın parlak ayakkabılarım
Varsın olmasın topum, bisikletim, oyuncaklarım.
Ben böyle de mutluyum, bu kalbimle zenginim
Mutluluk neyde bilinir, ben iyi bilirim.