Geceler çökerken yıldızlar ağlar,
Yüreğimde bir yangın, sessizce dağlar.
Ne gurbet diner, ne hasret solar,
Rahmet Işığım sensin, ey Rabbim yar.

Toprak kokusu sarar mezar yolları,
Düşlerimde görürüm mahşer çığlıkları.
Bir nefeslik dünya, ardından sonsuz,
Rahmet Işığım, sensin kurtuluş.

Karanlık bastığında kalbim ürperir,
Kulaklarımda “Dön!” diye nida gelir.
Secdede sığınırım, gözümde yaşla,
Rahmet Işığım, affın doğar sabahla.

Nefsimle savaştım, düştüm, yoruldum,
Dünya kandırdı, nice oyun kurdu.
Ama senin zikrinle buldum huzuru,
Rahmet Işığım, senle anladım nuru.

Kıyamet gününde defterler açılacak,
Her adım, her söz huzurda yazılacak.
Rabbim, emaneti al elimden,
Rahmet Işığım, sarsın rahmetin yeniden.

Cennet bahçeleri düşer gönlüme,
Kevser’den damlalar iner ömrüme.
Rızanla dolsun son nefesim,
Rahmet Işığım, sana kavuşsun sesim.

Ask-i-Divane