1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
106
Okunma
Bir köy vardı, sessiz gecelerde,
Çocuklar uyurdu ayın gölgesinde.
Bir yaşlı dede, kandil ışığında,
Dualar ederdi titrek dudağında.
“Rabbim” derdi, “ömrüm sona eriyor,
Gönlüm yanıyor, kalbim seni arıyor.
Bu dünya gölge, aldanış yeri,
Sensin tek sığınak, Rahman’ın eseri.”
Bir genç vardı, yolunu kaybetmiş,
Gönlü kırık, umudunu tüketmiş.
Dedeyle oturdu kandil başında,
Gözyaşı döktü, titrek niyazında.
“Evlat” dedi dede, “sakın üzülme,
Rabbine dönersen dertler çözülür de.
Gözyaşın rahmete açılan kapı,
Secdeyle bulunur kalbin ilacı.”
Genç secde etti, yıldızlar güldü,
Gönlüne bir nur doldu, huzur indi.
Nurlu kandil yandı gök kubbesinde,
Rahmet yağdı ikisinin üzerine.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz