2
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
154
Okunma
Bir nefes kadar yakın görünen uzaklar,
Her köşede farklı bir hikâye saklı...
Kimi çocukluğunu yolda bırakmış,
Kimi gençliğinin arkasından bakıyor.
Yitik insanlar şehri burası,
Kimse kimseyi duymuyor, görmüyor…
Birilerinin acılarına dokunmak,
Melhem olmak, ağır geliyor herkese.
Gözlerinde zindanda kapalı kalmış
Suskun haykırışlar...
Çığlık atmaya mecali yok,
Sustuğu yerde büyüyor karanlık.
Uzanamadığımız eller,
Dokunamadığımız yaralar var hâlâ.
Ve biz, çaresizce yazıyoruz
Kelimelerle iyileşsin dünya diye.
Bugün, yarının yükünü omzunda taşır
Dün ise, hâlâ acı bir hatıra gibi sızar.
Ama biz… yine de yazarız
Çünkü sır bizim kalemimizin ucunda.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz