Burada takvimler, sensizliğin paslı ibresiyle çalıyor ömrümden.
Derinlerimde sızlıyor vakit;
kokunu sinemden almaya çeyrek kalmışken,
zamanın sargısı yarama bile değmemişken,
ben henüz kendi benliğimi tanımamışken,
bahar dallarını açmış, hayatın gürültüsü sürerken
ruhumun eşiğinde patlayan tokatlar,
avuçlarımın içinden çekip almış seni.

Belki de bu yüzden, kelimeler kifayetsiz bana;
dilim susarken kalbim sağır,
belki de bu yüzden mazimdeki sisli sokaklarda
gizlice kanar feryadım;
fakat arşı titreten çığlıklarıma
âdemoğlunun sağır kalması bundandır.

Belki de bu yüzden sen suçsuzsun, ben çaresiz;
benliğimin takvimini unutmuşum,
ama “sen” dediğim yerde hep kendimi ihmal etmişim.
Yine de unutmam;
kaburgalarımın altında gizlenen yüreğim
toprağın bağrına bastığı yüreğinle
aynı suskunlukta atar hâlâ.

Ama bil ki;
ölüm bile sevgimin önünde bir perde değildir.
Senin adınla uyanır her sabahım,
senin hayalinle kapanır gözlerim geceye.
Mezarlara sığmayan bir aşktır bu,
ölüme meydan okuyan bir vuslat inancı.

Ve bil ki; ölüm yalnızca tenin için bir sondu,
aşkınsa göğe yükselen kökleri var.
Ben seni kaybetmedim,
sadece toprağın kokusunda sakladım.
Her nefes alışımda,
ciğerlerime değil, sensizliğe çekiyorum havayı;
her nefes verişimde
adını bırakıyorum boşluğun koynuna.

Sensizlik, içimde çürüyen bir çiçek gibi;
ne solabiliyor ne yeniden açabiliyor.
Sensizlik, içimde büyüyen bir kör düğüm;
ne çözülebiliyor, ne kopabiliyor.
Gözlerimin ferinde hâlâ senin ışığın var,
dualarımın başında senin adın.

Bir gün, aynı göğün altında
rüzgâr sana selamımı taşır.
Bilir misin, hâlâ içimde büyüyorsun;
her dua senin adınla başlıyor,
her suskunluk seni çağırıyor.

Ve ben biliyorum:
bir gün aynı baharda açacağız;
biri gökyüzünde, biri toprağın koynunda,
ama ikisi de aynı sevdayla yeşerecek.
Bir gün, toprağın altında köklerinle,
gökyüzünde dualarınla,
ve yüreğimin içinde
yeniden kavuşacağız.

Çünkü bazı aşklar mezar taşını aşar,
bazı yaralar kabir sessizliğinde bile kanar.
Çünkü bazı aşklar ölümü tanımaz,
bazı yaralar kabir taşına yaslanır ama
yine de sevgiden doğar.

Sen orada huzurla uyu...
Ben burada yangınımı
sevdana kefen yapıp saklayacağım.

06.02.23🖤🍂
~Medine Duran
@xq_medine6