Uyan!..
sabahın gölgeleri düşmeden gözlerine
karanlığın matemi sarmadan geceni
sen çok hüzünlü duruyorsun çok yalnız
kalabalığın başıboş gürültüsünde
sen çok hassas görünüyorsun çok kırılgan
zalimin sözleri kanatmadan yüreğini, uyan..

Uyan!..
bilgisizlik denizinde kaybolmadan
kitaplar tozlu raflarda çürümeden
sen çok okumuş görünüyorsun çok alim
cehalet duvarlarının yükseldiği ülkemde
sen çok gezmiş duruyorsun çok görmüş
’mağaraya kapatmışlar’ seni susturmadan, uyan..

Uyan!..
hayat pahalılığında, insan ucuzluğunda
bir kağıt parçasına eş değerken karakterler
sen çok saf görünüyorsun çok insan
kıymet bilmeyenlerin safsatasında
sen çok ebedi duruyorsun çok da ilahi
melek kılıklı şeytanlar sarmadan seni, uyan..

Uyan!..
hainlikler seni bulmadan
dostların seni hançerlemeden
sen çok güvenilir duruyorsun çok merhametli
kendini bilmez koyun sürülerinde
sen çok sadık görünüyorsun çok metanetli
güvenini yitirmeden sonsuza dek, uyan..

Uyan!..
sana morfinle yüklüyorlar çıkarlarını
korkuyla susturuyorlar korktuklarını
aç gözlerini artık, bu karanlık kör
sen çok solgun duruyorsun çoktan ölü
olsun, silkelen sana attıkları topraktan
sen çok az-ınlık görünüyorsun çok kayıp
sen halksın, kendine inan aydınlığından korkma, uyan!..