usul usul kasvet çöküyor yine
duygularım gamsız ve de ahlaksız
akşamın demi soframdaki tek meze
kadehim buzlu ve anason kokulu
hasret düşüyor gözlüğümün camına
damla damla birikiyor gözlerimde hüzün
her bakışımda yitmiş bir aşkın ızdırabı
her sözümde katran katran zehir..

kaybolsam gitsem geceye
umursamadan karanlığı ve de acıyı
migrene emanet başımın asi duruşu
cendere tenhalığında bir zırdeliyim
sigaramın dumanı bile hain bana
bana seni hatırlatır kokunu ruhuma
çekip vursam yokluğunu alnından
müebbet yerim bir ömür sevdana..

kim yaktı sabahın ışıklarını pencereme
ne çabuk sızdı rüyama yalancı güneş
en son sendin bana fersah fersah uzak
en unutkan baharıma solmuş bir çiçek
tanıyordum oysa bu sensizliği on yedimden
kadehimin dibinde buruk bir gözyaşı
yaşıyordum seni sözsüz sualsiz
niye uyandım ki sensizliğe
kahretsin özledim
geceyle ödedim bu hesabı
kahretsin çok seviyorum
ve ömrümle ödedim bu çileyi
usul usul kasvet çökerken içime
ben yine uykusuz yine bir serseri
kahroluyorum yine
mezar taşına konan gecenin son öpmelerinde..