3
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
159
Okunma
Gazze’de rüzgâr,
sana hikâyeler fısıldamaz.
Sadece uğuldar…
Ve sen anlarsın,
orada hiçbir şey yolunda değildir.
Gazze’de toprak,
yağmuru beklemez.
Çünkü ondan önce gözyaşına doymuştur.
Bir annenin avuçlarından,
bir çocuğun susmuş dudaklarından,
bir babanın çaresiz bakışından.
Gazze’de çocuklar,
oyunları unutmazlar…
Ama koşmayı unutur,
gülmeyi unutur,
hatta bazen nefes almayı bile.
Çünkü nefes almak
karnını doyurmaz.
Ve umut,
orada sırtını dönmüştür insana.
Dönse,
göreceği şey;
kan,
açlık,
ve yüzünü başka yöne çeviren bizler olur.
O yüzden orada herkes biraz sessizdir.
Çünkü konuşmak,
elini uzatmıyorsa,
hiçbir şeyi değiştirmez.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz
