Adın yok, unuttu seni zaman,
Ne mezar taşın kaldı ne de hatıran.
Ama yürekler bilir ismini,
Her gün dua eder adını gönlüm.

Savaşsız, sessiz,
Gölgede kalan yiğitlerdensin sen,
Gürleyen çağlarda
Sustuğun kadar güçlüydün aslında.

Gözlerinle anlattın hikâyeyi,
Sözsüz yeminlerinle ördün siperleri,
Sen ki bir nefestin göğsünde,
Kimsesiz kaldın ama yoksun değilsin.

Varlığın unutulsa da,
Ruhun kök salmış toprağa derinden,
İsim değil senin mührün,
Kalpte yanan sönmez bir ateş.

Kılıcın keskin değil,
Ama sözün yürek yakar,
Her susuşun bir destandır,
Her adımın bir yol gösterir.

Biz seni anıyoruz, isimsiz kahraman,
Görünmez ellerinle şekillendirdin kaderi,
Bizimle yaşar, bizde büyürsün,
Adın olmasa da, ruhun sonsuzdur.

Gece çökerken köyün üzerinde,
Sessizce akar gözyaşları sel gibi,
Adını bilmiyoruz,
Ama fısıltılar seni anar her daim.

Karanlıkta yanar ufak bir mum,
O sensin, isimsiz bekçi, geceyi yakan,
Yolunu bilmez nice adama ışık tutan,
Korkusuzca geçersin tehlikenin kalbinden.

Senin yüreğin bir mağaradır derin,
İçinde saklı binlerce sır,
Söylemezsin, çünkü senin savaşın içten,
Ve sen, bilinmeyenlerin en büyüğüsün.

Rüzgârın sesiyle sürüklenir adın,
Dağların yankısında gizlenir,
Kimsesizlerin kimsesi,
Adı konmamış yiğitlerin sesisin.

Ölüm bile sana saygı duyar,
Çünkü sen ölümün bile önünde eğilirsin,
Adın yok belki ama
Gönüllerde sonsuza dek hükmedersin.

Her gece dua edilir senin için,
Her sabah ufuklar seninle uyanır,
İsimsizlerin destanı budur,
Kelimelerle değil, yürekle yazılan.

Biz seni anıyoruz, isimsiz kahraman,
Görünmez ellerinle şekillendirdin kaderi,
Bizimle yaşar, bizde büyürsün,
Adın olmasa da, ruhun sonsuzdur.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(6 Haziran 2021)