1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
171
Okunma
Öksürür oldum her nefeste,
Sanki dertler dolmuş göğsüme.
Dünya gamı sinmiş sesime,
Bir ah ile çıkar her demde.
Toz basmış içimin yolları,
Unutulmuş aşkın halleri.
Hapşırırım, uyan der beni,
Nefsim uyur nice gecede.
Nice söz var, diyememişim,
Nice gözyaş, silememişim.
Bir öksürük, o dem demişim:
"Ey gönül, uyan da kendin ol!"
Hapşırırım, ruhum titrer,
Beden değil, içim sızlar.
Her zerremde Hakk’ı arar,
Toz içinde nur gizlenmiş.
Dünya yel olur, eser geçer,
Aşksız gönül hep yokuş çeker.
Öksürükle gelir gerçekler,
Nefes bile emanet bize.
Bir hapşırıkla silkindi can,
Ey nefs, yorma artık bu insan.
Kalbimden geçer bir divan:
"Aşk temizler, toz kalmaz ki."
Gönül der ki, susma, çağır,
Her öksürük içten haykır.
Temizlen ki Hakk’a varır,
Tozla kirle dolmaz sevda.
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz