Kardeşim...
Gel biraz yaklaş da anlatayım sana,
Kadını anlatayım, öyle dergilerdeki gibi değil,
Gerçek haliyle, içten, yürekten...
Çünkü sen de bilirsin; bazı şeyler sadece sezilir,
Ama sen yine de dinle… bir de benden duy.

Bir kadın dediğin…
Topraktır önce.
Üzerine basarlar,
Ama o yine de gül yetiştirir,
Bir avuç umutla,
Bir damla sabırla,
Karanlıkta bile çiçek açtırır.

Hem narindir çiçek gibi,
Ama fırtına görmüş bir çınar kadar da dirençlidir.
Bir dokunursun, incinir,
Ama öyle bir bakar ki sana,
Bütün kırıklarını sarmaya başlar farkına varmadan.

Bir çocuğun uykusunda saklıdır kadının huzuru,
Bir annenin sabrında,
Bir eşin sessiz fedakârlığında,
Bir ablanın kol kanat oluşunda,
Bir dostun gözlerinde gördüğün o anlayışta…

Kardeşim...
Bir kadın seni susarak da sever,
Bir bakışla affeder,
Bir dokunuşla iyileştirir.
Ama fark etmezsen kıymetini,
Öyle bir susar ki...
O sessizlik bir ömür çınlar kulaklarında.

Onun nazı da hak,
Kahkahası da.
Gözyaşı kutsaldır onun,
Çünkü hiçbir kadının gözünden yaş süzülmez sebepsiz.
Bazen babasız büyüdüğü için ağlar,
Bazen çok sevilip hâlâ eksik hissettiği için.
Ama ne olursa olsun…
Sabreder.
Yıkılmaz.
Kalkar.

Sana çay koyan eliyle,
Hayatını da toparlar kadın.
Ve hiç bilmediğin bir yerinde
Kendini onun duasında bulursun bir gün.

Güzelliği, sadece yüzünde değildir onun;
En çok kalbinde taşır ışığı.
İncelik ister anlamak,
Ve yürek ister sevmek,
Bir kadının değerini fark edebilmek için.

Kadın, bir sözle büyür,
Bir sözle söner.
İlgiyle parlar, ihmalle solar.
Ne fazlasını ister senden,
Ne eksiğini kabul eder.
Sadece "hissedilmek" ister.

Ve sen…
Onu süs niyetine sevmeyeceksin.
Yarına kahraman,
Bugüne sırdaş,
Geceye yoldaş bileceksin.

Kadını sevmek,
Onun yürüdüğü yolu hafifletmektir.
Gölgesinde değil,
Yanında yürümektir.
Ve bazen sadece dinlemek...
Yargılamadan, susturmadan,
Kalbini duymaya çalışmaktır.

Annesi ölmüş bir çocuğun kokusudur kadın.
Öyle yeri gelir ki,
Bir kadın var ya…
Bir milleti ayakta tutar,
Tek bir sözüyle.
Bir aileyi bir arada tutar,
Tek bir şefkatiyle.

O yüzden kardeşim...
Seveceksen bir kadını,
Aynaya bakmadan önce kalbine bak,
Ne taşıyorsun içinde?
Çünkü kadına taşıyamayacağın yükleri yükleyip,
Sonra onu “güçlü” sanmak,
Adil değildir.

Ve unutma...
Kadın sadece “sevilmek” istemez,
Hak ettiği gibi değer görmek ister.
Dürüstlüğü sever, sadakati…
Ve küçük detaylarda gizlidir onun mutluluğu.

Sonra da bana gelip sorma:
“Abi, kadınlar ne ister?” diye.
Çünkü ben sana anlatırım saatlerce...
Ama inan, hâlâ eksik kalır.

Çünkü bir kadının güzelliği,
Bir çiçekteki renkten,
Bir şiirdeki özden,
Bir dağdaki güçten,
Bir nehirdeki sabırdan yapılmıştır.

Ve daha saymakla bitmez kardeşim…
Ama belki de,
Anlamak ve hissetmek yeter.
Basitliği ve karmaşıklığı bu yüzdendir.
Bu yüzden özeldir, Kimbilir...

Fikri Kalem Hasan...