Yollar uzun, ayaklar yorgun,
Deniz kenarında çakıl, dağda rüzgâr.
Sevda dedim, mabedim dedim,
Gözlerimde bir çift yıldız var.

Kale duvarları kat kat,
Dikenli teller, hendekler, sessizlik.
Ama kapı aralık durur,
Sadece bilene açıktır gizlilik.

Ne av ne avcıyım ben,
Gönül yolunda bir korucu.
Ormanın içinde ağaçtan evim,
Dinginlik ve neşe dolu soluğum.

Ahşap kokar içim, berrak dere,
Kötülüğe kör, lafa sağır.
Bir çocuk heyecanı, bir bilgin sükûneti,
Sevda böyle büyür, usulca, ağır ağır.

Sevmekten korkmam, aramam yeniyi,
Yalansız sevgi yeter bana.
Kat kat ördüğüm duvarların içinde,
Açık kalan bir kapı var hâlâ.

Sevginin yolu zor, bilen bilir,
Sabır ve cesaret ister yürek.
Kapısından geçer gerçek dost,
Kalbimde saklı sevda ebedî.

Bu kalp bir kale, zorludur belki,
Ama kapısı sonsuza açık.
Sevgiyle ördüm, sevgiyle yaşarım,
Kim bilir, belki yolun buradan geçer.

İlk Hareketin Edebini,
Son hareketin Ahlakını gösterir derler.
Sevda da böyle bir yolculuktur;
Başı saygı, sonu vefa ile süslenir