Karanlık çökmüş yeryüzüne, bir matem gibi ağır,
Her ses susmuş, her yürek kurumuş, ümmet yorgun, zavallı.
Hayat denen bu yokuşta devrilmiş nice beden,
Yüzlerde mahzunluk, gözlerde var kırık cümleler...

Hayal düşmüş; umut, yitik bir define gibi,
Bir milletin kaderi, suskun bir toprağa gömülü.
Zulüm konuşurken yüksekten, hak susturulmuş hep,
Ve secdesiz geçen her gün, bir kıyametten beter.,,

İmanlar sararıp solmuş birer yaprak misali,
Diz çökülmüş paraya, makama, korkulara.
Gök delinmiş de üstümüzden rahmet kesilmiş sanki,
Secdeler unutulmuş, kalpler çöle dönmüş artık..,

Yetim ağlar, mazlum inler, gören yoktur, duyan da,
“Ben ne yapabilirim?” demek, en kolay kaçıştır aslında.
Zulme ortak eden suskunluk, sözde akıl kılıfında,
Ve susanlar, en gür çığlıktır zalimin yanında...

Fakat...
Bir yerlerde bir kıvılcım yanar, bir ıssız gönülde,
İnce bir sızı büyür, sonra gelir secdeyle dile.
Bir yiğit kalkar karanlıktan, üstü toprak, gönlü arş,
Ne sitem eder ne ağlar; doğrulur, dimdik durur baş...

O bilir ki zulüm baki değildir, sabır kazandırır,
Zafer; terle, kanla, ama en çok da secdeyle yazılır.
Her zorluğun ardı aydınlık, her sabrın arkası nur,
Ve yiğit düşmez, eğilmez, çünkü Rabbiyle dolu bir ruhtur...

Bu yiğitler yoktur sarayda, kürsüde, kürk içinde,
Onlar; gecelerde dua, gündüzde alın terinde.
Omzunda taş, yüreğinde Kur’an, dilinde hakikat,
Onlar yürürken titrer dağlar, çöker zulüm, yıkılır saltanat...

Her biri birer neferdir hak yolunda,
Alnı secdeyle övülür, yüreği imanla dolu.
Düşmez, yılmaz, çünkü bilir:
Zafer, sayıyla değil, sadakatle yazılır...

Ey kardeşim, ey gönlü kırık, kalbi darmadağın,
Bırak şikâyeti, dön secdeye, diriliş oradadır inan.
Topraklar dirilir bir damla gözyaşıyla,
Kalpler arınır bir içli dua ile bazen...

Düşün: Musa elinde asayla çıktı firavunun karşısına,
Çünkü asasını tutan Rab’di, zafer O’nunla yazılır daima.
Sen de asanı al bir kitap, bir iman, bir direniş,
Çık karanlığa, doğ ışık gibi; işte budur kıyam diriliş...

Yeter artık ey millet, kalk!
Yalnızlığın, ezikliğin, yılgınlığın zamanı bitti.
Kalk! Çünkü ümmetin sensin son umudu,
Bir sen varsın mazlumun yanında dik duran doğru...

Unutma:
Firavunlar hâlâ var, ama deniz de hâlâ durur,
Ve Allah hâlâ "asayı yere bırak" der...
Yeter ki sen elindekini bırakma,
Yeter ki dosdoğru yürü, korkma!

Çünkü tarih hep şunu yazar;
Karanlıklar sonsuz değildir,
Ve bir millet, secdeyle doğrulunca,
Gece bile diz çöker önünde!

Bahadır Hataylı/28.07.2025/Sancaktepe/İST