Bir gezip gördün mü şu memleketi
Bağ, bahçe, çayı, ırmağı bir uçtan uca
Ne kadar da hasmı var onun sahip çık
Bu uğurda mazinin tertemiz sicili, alnı açık.

Ve sen bir yüksek mefkurenin vazgeçilmezi
Ses veriyor binlerce yıl öteden kadimdir izi
Çelik gibi bir iradenin yankısıdır bu
Vatan sevgisidir olgu, mayanda hep dururdu.

Şimdiki serkeşliğe aldanıp düştüler yeise
Oysa ruhunda yaşamaktadır o asil köşe
Kiminde bir selâda, ezanı Muhammedide
Dalgalanışında bayrağın kıpırdanıp durur
Kaldır perdeyi görünsün neymiş vatan, neymiş millet
Fıtratında hep vardı tarifsizdir o izzet.

Aldırma hor görenleri sen, şartlar ağır
Seni anlayamazlar hem körler hem de sağır
Haydi çık zirvelerine, hudutlarınla övünürsün
Kimki kem bakıyor oradan çok net görürsün
Sönsün hasmın azmi, kesilsin de takati
Bir tek sevgisi kalsın yüreğinde, bağrında da ölürsün.

Ateşe mi verdiler güzel yurdu bak, kalleşçe
Bilmediler mi bizdeki ruhu söndürürken de
Nasıl da siper olunuş bu cehennemi ateşe
Yine düştü yola Anadolu’ m topyekun
İtfaiyesiyle, köylüsü, yaşlısı, genciyle...

Milyon kere kursalar da bozarız bu oyunu
Asla yedirtmeyeceğiz kurda koyunumuzu
Dikeceğiz her yananın yerine onlarca
Yeşerteceğiz yurdu yeniden o dünkü ruhla.

Salınsın yeniden ormanında geyik, karaca
Gökyüzüne rengi katsın doğan, kartal, atmaca
Ulular gibi yükselsin dört yandan çamlar
Hasbihal etsin içinde meşe, ardıç, köknarlar...

Vatan bizim ekmeğimiz, havamız, suyumuz
Onunla kazındı dimağımızda mutluluğumuz
Elbette mahşere dek bırakmayacağımız davamızı
Son nefese, son nefere dek onu koruruz.

Uyan milletim, kim ki zalimdir affetme
Her karışında toprağın hakkı var mazinin de
Sen ki düşküne, zavallıya kucak açansın
Senin varlığında bu toprak, tarih, bayrak
Bizlere emanetsin göklerden hey Hak
Yorul, terle, aç kal, ve hatta susuz da
Bil kıymetini, sakın şerlerden, vatansız kalma!


Oğuzhan KÜLTE