sessizliği seyrediyorum
adını heceliyor
susuyorum

çok şey söylemenin yorgunluğu
pişmanlığı biraz da

içerisi,
tıklım tıklım
zifiri zindan
dışarıya çıksam
açacak güneş
konuşacak kuşlar

karmakarışığım
düğümlenip,
kalakaldım sırat ağzında

rüzgârın kırdığı dallar
kırıla kırıla yangın bu bahar da

sözsüzlüğün azabı
ardımda bıraktığım
devridaim cümleler

gökyüzünü yüzen
martıların,
çığlığını yutuyor deniz
balıklar hâlâ sevdalı celladına

bir masal
inanıldığı,
anlatıldığı kadar yaşar
ve ben
aldığım nefes kadar inandım!

bir düşün
iki yakası
bir uçurumdan diğerine açıldığında
sabrım çatlattı taşı

bıçağın ağzında
tövbesine bilenen dil
dişlerini sıkan âh ile sarmaladı acım
binbir iç çekişle kabuğunu gözde tutan yarayım

şükür ki;
sağaltan topraktan
tövbe ile dirilecek ölüler!

Vaha Sahra
29 07 2025
16:63