Berzah; ince bir perdedir,
Nefes ile varlık arasında,
Ne tam yokluk, ne tam varlık,
Bir esinti, hafif bir titreme,
İçinde saklıdır sırların en büyüğü.

Nefes...
Canın aynası, ruhun aynası,
Her çekişte hayat,
Her verişte ölüm,
Ve o ince çizgide dans eder benlik.

Berzah-ı nefes,
Kainatın nefesiyle üflenmiş,
Her zerresinde gizli bir mana,
Sessiz ve derin bir çağrıdır bize.

Gör ki, dünya ne bir son, ne bir başlangıç,
Berzah, sadece bir köprü,
Arada bir hâldir,
Hû’nun varlığında yüzmek.

Aruzun tınısında, hecenin sıcaklığında,
Serbestin özgürlüğünde,
Nefes akar gönülden gönüle,
Her kıvrımda biraz daha açılır sırlar.

Bir nefes, hem dünya hem ahiret,
Hem haz hem ıztırap,
Hem vuslat hem hicran,
Hem zulmet hem nûr.

Berzah, müminin mektebi,
Kalbin öğretmeni,
Ruhun saklı âlemi,
İşte orada sükûnetin sırrı yatar.

Hissedilir ama dokunulmaz,
Görülür ama kavranmaz,
Bir tüy kadar hafif,
Bir yıldız kadar parlak.

Nefesin ilk esintisiyle başlar yolculuk,
Ve her solukta biraz daha yaklaşır insan,
O sonsuzluğa,
O Rabbe,
O Hakikate.

İşte berzah-ı nefeste,
Kulluğun sınavı başlar,
Nefsin terbiyesi,
Ve aşkın sınırı.

Her nefeste bir dua gizlidir,
Her sükûtta bir ibadet,
Her iç çekişte bir tevbe,
Her verişte bir teslimiyet.

Bilin ki,
Berzah yalnızca bir durak değil,
Bir kapı,
Bir vuslatın başlangıcıdır.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(26 Temmuz 2025)