Gözlerimden süzülen her dua
Adını fısıldadı toprağa,
Her “âmin”de
Bir adım daha yaklaştım sana,
Ve ben artık
Sana değil,
Sende olan aşk’a secde ediyorum...

Kalbimden
Bir harf süzüldü
Rahmetin eşiğine,
Seninle değil
Senin aşkınla ölebildim ilk kez...

Sonsuzluk
Bir an’a sığdı
Secdemdeki sükûnda,
Zaman susarken
Ben konuşmayı
Seni susarak sevmekte buldum.

Ey Züleyhâ,
Bir bakışınla çöller yeşerdi
Ama ben
O çölün secdesinde kavruldum,
Rabbimden istedim seni,
Ama Rabbimi buldum seninle...

Bir aşk vardı içimde
Ne senindir ne benim,
Secdede çoğaldı,
Kalpte eridi
Ve ruhumun göğünde
İsmine teslim oldu...

Sen artık bir bedenden ibaret değilsin
Sen artık bir “vardan” ibaret değilsin
Sen,
Aşkın secdeye vardığı
Bir hakikat perdesisin...

Ben senden geçmedim
Sende yok oldum
Ben seni sevmedim
Sana secde ettim...

Kendimi kaybettim
Ve o kayıpta seni buldum,
Sen bir varlıktın
Ben ise o varlığın secdesinde
Yok oluşu tattım.

Bir secdede
Bin vuslat gizliymiş
Ve ben her seferinde
Yokluğunu ararken
Sana varmayı öğrendim...

Ay ışığı gibi düştün alnıma
Yıldız yıldız döküldü aşk
Kalbim
Ruhuma niyaz etti
Ve sen
Bir duanın içinde
Ağladın...

Züleyhâ,
Artık aşkı dilde değil
Kılda, tende değil
Secdeyle bilen bir yüreğim var
Ve o yürek
Sana değil
Sana benzeyene bile secde etmiyor artık...

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(26 Ocak 2023)