12 yaşındaydım, çocuk denir hâlâ bana
Ama büyümem emredildi,
"Sen artık erkeksin" dediler,
Ne oyun kaldı avuçlarımda,
Ne de gülümsemek için bir sebep…

Babam bir gün
Gözümüze bile bakmadan çekip gitti.
Ardında
Annemin çatlamış elleri,
Kardeşlerimin yarım kalmış uykuları kaldı.
Sığıntıydık dedemin evinde,
Sığınak bulamadık…

Annem…
Ah annem,
Onu koruyamadım içimde.
Bir yabancının koynunda yaktı bendeki kadın imajını,
Bir oğulun içinde annesinin yüzünü kararttı.
Utanmak istemedim ama utandım,
Anlamaya çalıştım, anlayamadım…

Ve ben…
Kadınlardan, aşktan, yalandan,
İç içe geçmiş o kirli ilişkilerden
Soğudum.
Bir daha “evlilik” denince midem bulandı,
Bir daha “sevgi” deyince içim titredi…

Şimdi tek bir hayalim var:
Bir Ford 4x4,
Arkasına yüklenmiş yalnızlık,
Yanı başımda tüfeğim,
Ve önümde
Sessizliğin en yüksek dağı…

Kamp ateşiyle ısınmak istiyorum,
İnsan değil — doğa sarssın beni.
Geceleri yıldızlar anlatsın derdimi,
Ve sadece rüzgâr duysun içimdeki öfkeyi.

Alkol alıp unutur muyum bilmem,
Ama en azından
Kimseye yalan söylemem gerekmez.
Kimse bana anne, baba, abi, eş…
Hiçbir rolü yüklemez.

Çünkü ben artık sadece
Ormana kaçmak isteyen bir çocuğum.