0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
151
Okunma
Bir köşede duruyorum,
kimse bakmıyor yüzüme.
Ben aslında hâlâ buradayım,
ama kimse “iyi misin” demiyor içimde.
Küçük bir çocuğum ben…
Ne oyuncaklarım oldu,
ne güvenle sarıldığım bir omuz.
Sadece sustum.
Sadece büyümek zorunda kaldım.
Bazen düşmek istedim yere,
sırf biri gelsin, “acıdı mı?” desin diye.
Ama düştüğümde
ayağa kalkmamı beklediler hep.
Ben,
o güçlü görünen adamın içinde
hep var oldum.
Ama hiç yaşamadım.
Hiç gülmedim doya doya,
hiç ağlamadım korkmadan.
Sadece bekledim.
Bir gün biri fark eder mi diye.
O adam –sen–
bir gün gelir de
beni hatırlar mı diye.
5.0
100% (2)
