Sessiz Bir Aşkın İtirafı

Nesin sen kadın?
Sevdam mı, aşkım mı,
Yoksa gelip geçici bir heves mi?
Bazen bir teselli,
Bazen de içimdeki en derin yara gibi...
Yüreğim sorduğunda cevabını bulamıyorum;
Sana dair her şey
Hem beni onarıyor
Hem de yavaşça kanatıyor.

Gözlerin…
Hep gözlerimin önünde,
Gecenin karanlığında bile
Bir yıldız gibi parlıyor.
Sesin…
Kulaklarımda yankılanıyor,
Hüzünlü bir türkü gibi,
Hem yaralıyor hem avutuyor beni.

Söylesene kadın, nesin sen?
Kalbime dokunan bir mucize mi,
Yoksa ömrüm boyunca taşımam gereken bir sınav mı?

Sana giden yollar uzak belki,
Ama içimde öyle bir yangın var ki,
Her engeli aşmak isterim.
Bir yanım koşmak ister gözlerine,
Diğer yanım geri çekilir korkuyla.
Çünkü bilirim,
Senin kalbine dokunmak
İncecik bir camı tutmak gibi,
Kırılır diye ürküyorum.

Kadın…
Sen gözümde yaralı bir ceylansın.
Korkularınla,
Yalnızlığınla,
Hassas kalbinle…
Ve ben seni uzaktan seviyorum;
Bilsen de bilmesen de,
Haberin olsa da olmasa da.

Bazen içimde seni bağrıma basma arzusu,
Bazen de seni kendimden koruma telaşı.
Çünkü bilirim,
Sevdam ağır gelir sana,
Yaramın gölgesinde incinmeni istemem.

O yüzden, kadın…
Ben seni uzaktan seveceğim.
Geceye sır gibi fısıldayarak,
Gözlerimle anlatıp,
Suskunluğumla saklayarak…
Kalbim paramparça olsa da
Seni incitmemek için,
Ben seni uzaktan seveceğim kadın.