“Kardeş Bildiklerim”
Yazan: Ruhu felek
Bir çift göz gördüm,
Bir çift yürek tanıdım.
Dedim ki:
"Keşke sizinle doğsaydım,
Kanım sizin kanınız olsaydı da,
Bu gönül bağı ömürlük sürseydi."

Bir abla, bir abi...
Dünyamın en sağlam duvarı oldular sandım.
Öyle güvendim ki,
Kalbimin kilidini bile verdim ellerine,
Çünkü dediler ki:
"Sen bize emanetsin kardeşim,
Biz sana inanırız."

Ama bir gün…
Bir fısıltı düştü içlerine,
Karanlık bir söz gibi yayıldı:
“Sen ablana aşıksın…”
Utanmadan, düşünmeden, bilmeden
Böyle bir kir attılar üzerime.

O an anladım;
İnsanın en çok güvendiği,
En kolay sırt çevirirmiş.

Abim dedim, gözümde kahramandı,
Bir bakışıyla yıkıldı içimdeki şehirler.
Ablam dedim, kalbim temizdi,
Bir kelimeyle kirlendi geçmişim.

Ne savunmamı beklediler,
Ne gözümdeki yaşı gördüler.
Oysa ben sadece
Kardeş olmaktı niyetim,
Sevilmekti, bağ kurmaktı —
Ama onlara fazla geldi sevgim.

Ve şimdi buradayım,
Kardeş bildiklerim beni silerken,
Ben hâlâ onlar için dua ederken.
İşte bu en acısı…

Ama öğrendim:
Her bağ kanla olmaz,
Ama güven olmadan hiçbir bağ sürmez.

Ben yine severim belki bir gün,
Ama artık daha dikkatli, daha yavaş.
Çünkü artık biliyorum;
İnsan en çok
Kardeşim dediğinden yara alırmış.