VATANIN SON CÜMLESİ

Eğer bir gün daha verilseydi bana,
Bir nefes daha,
Bir adım daha,
Bir ömür daha…

Yine yürürdüm o köprüye,
Yine doğrulurdum toprağa karşı,
Çünkü ben;
Vatanı sevmeyi değil,
Vatan için ölmeyi öğrenerek büyüdüm.

Annemin duası
Benim silahımdı.
Babamın alnındaki ter
Benim bayrağım.

Bu yüzden,
Dünya dönse bile geri,
Ben dönmezdim geri adım.
Çünkü şehitlik,
Bir sona değil,
Bir sonsuzluğa yürüyüştür.

Ben ölmedim,
Sadece milletin kalbine taşındım.
Çünkü özgürlük
Ne tankla alınır,
Ne topla…
Sadece kalple korunur.

Eğer bu dünyaya tekrar gelseydim şayet:
Yine vatanım için ölürdüm.
Yine milletim için yaşardım.

Benim cesedim toprağa değil,
Sizin dualarınıza gömüldü.
Benim kanım bayrağa değil,
Sizin alnınızdaki secdeye aktı.

Beni hatırlamak istiyorsan;
Yeni doğan bir çocuğun adında ara,
Sabaha karşı yükselen sela’da dinle,
Ve unutma:

Ben son sözümü yazdım bu millete:
Ey vatan, ben seni hiç terk etmedim.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(15 Temmuz 2025)