Görünmez bir harita taşırdı her alp,
Ne mürekkep ne kağıt;
Kanla çizilmişti damarlarının kıyısına.
Yüreğinde kuzey yıldızı gibi bir işaret:
"Git! Çünkü çağırılıyorsun."

Göğü delmiş bir niyetin adıdır Kızıl Elma,
Her secdede biraz daha belirir
Gönlün perdesinde…

Bir alp düşer yola,
Yanında ne ordu ne mühür;
Sadece bir dua,
Ve bir annenin gözyaşıyla yazılmış yemin:
Gittiğin yer, varacağın yer değil;
Aradığın, sende gizlidir ey oğul!"

Yollar görünür olur adım atıldıkça,
Karanlık susar,
Ve gece, yıldızlarını saklamaz artık.

Her solukta bir kıta titrer,
Her bakışta yeni bir ufuk belirir.
Çünkü bu yolculuk harita değil,
Kalple çizilir, gözle değil.

Bir ok gibi yönünü kıbleye çeviren
her yiğit,
bir Kızıl Elma’dır aslında;
Hedef olmaktan çok,
hedefe yürüyen iradedir.

Ve bir gün,
Kalbinin en sessiz yerinde
bir fısıltı duyarsın:
"Ben senin içindeydim hep,
ama sen beni hep dışarda aradın."

İşte o an,
Yolun biter,
Yürüyüşün başlar.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(22 Haziran 2025)