Rüyasında bir şehir gördü Fatih:
Minareleri göğe uzanmış,
Kubbelerinde dualar yankılanıyordu.
Ve bir ses dedi:
"Bu şehir sana değil,
sen bu şehre yazıldın!"

Konstantiniyye…
Surlarında zaman eskimiş,
Ve kelimeler taşlaşmıştı.
Nice ordu, nice dua
Kilitlenmişti bu kapıda.

Ama bilmediler:
Bu kapı kılıçla değil,
secdeyle açılır.
Bu şehir,
Kalbini eğenlerindir,
Boynunu değil.

Fatih yürüdü,
Kendinden büyük bir davaya
“Bismillah” dedi.
Her taşta Peygamber’in müjdesi yankılandı:
“O ne güzel komutandır,
O ordu ne güzel ordudur.”

O gün top seslerinden çok
Kur’an tilaveti işitildi.
Ve Ayasofya,
Bin yıl sonra yeniden
bir secdeyle aydınlandı.

Sadece şehir düşmedi o gün,
Bir çağ devrildi,
Bir başka çağın kapısı aralandı.
Ve Kızıl Elma,
Bu defa parladı İstanbul’un göğünde
Bir niyetin hilali gibi.

Çünkü rüyası kutlu olanın,
Gerçeği de ebediyete yazılır.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(22 Haziran 2025)