(Bir kadına, aşkla...)

Sen,
Suskun bir ikindi gibi
Kalbime indiğinde
Zaman,
İsmini unuttu.
Ve ben
Adını ilk defa
İçimde hissettim.

Gözlerin,
Bir yıldızın intiharıydı belki…
Ama o bakışla
Benim gecem aydınlandı.
Kim bilir, belki de
Bütün gökyüzü
Sadece seni yansıtmak için karardı.

Sözlerin
Bir ney iniltisiydi,
Her hecesinde
Bir aşkın kırık kanatları vardı.
Ben seni duydukça
Kendi içime düştüm…
Ve düştüğüm yer
Senin içindi.

Sen,
Teninde rüzgâr taşıyan
Bir kelimenin bedene inişiydin.
Ben sana baktığımda
Kelimeler utandı.
Çünkü sen,
Anlatılmayacak kadar bendin
Ve ben,
Anlamaktan korkacak kadar sendim.

Bir defa
Adını kalbime kazıdım:
Harfsiz,
Sessiz,
Yalnızca bir sızının ucuna...

Çünkü bir kadına aşık olmak
Yalnızca bakmak değilmiş;
Bazen
Onu bir kuyu gibi derinlemesine susmakmış.
Ve ben,
Senin içinde kaybolmaya razı
Bir sessizlik oldum.

Ey beni benden çalan kadın,
Seninle ben
Aynı şiirin farklı kafiyeleri gibiyiz.
Uymuyoruz belki,
Ama yan yana gelince
Kalp oluruz,
Nefes oluruz,
Aşk oluruz...

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(13 TEMMUZ 2025)