Ben seni
Sevmek için değil,
Sana sadık kalmak için sevmişim Aybalam.
Zaman acıtınca anladım,
Aşk geçmiyor,
Geçmeyince güzelleşiyor.

Bir kere sustum seninle ilgili,
Bir kere konuşamadım seni.
Ve o sustuğum gün
Kalbimden bir nehir doğdu:
Adına “sabır” dedim,
İçine “hasret” aktı.

Aybalam…
Gönlümde bir gül bahçesi vardı
Seninle yeşeren,
Seninle kuruyan.
O bahçeyi yakan ben olmadım,
Yanmaya razı olan bendim sadece.

Sen kokan her şiiri
Bir minareye asıyorum şimdi
Ve her ezan vakti
Adını içimden okuyorum:
Bu aşk,
Hiç kimseye gösterilmeyen bir
Seccade gibi…

Aybalam,
Senin gülüşünle
Dünyadan vazgeçilir.
Ben seni beklemekle yetinmedim,
Sana inanmakla büyüdüm.

Artık ne acıya isyan var
Ne de ayrılığa sitem.
Ben bu aşkı
Bir emanet gibi taşıyorum
Yaradan’ın huzuruna:
Sevdamın kâğıdı sensin,
Duamın mührü…

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(14 Temmuz 2025)