(Bir kadına, kelimesiz aşkın iç sesiyle)

Ben seni
Hiçbir zaman söylemedim.
Ne bir dosta,
Ne de bir mısraya...
Çünkü senin adın
Söylendikçe eksilirdi.
Ben seni
Eksiltmemek için
İçimde tuttum.

İçimde bir boşluk var
Senin şekline benzer.
Ne zaman kalbim titrerse
Senin adınla susuyorum.
Çünkü sen
Bir kelime değilsin,
Bir sessizliksin aslında.

Sen,
Kalbimin kıblesi gibi
Yönümü çevirdiğim,
Ama kimseye göstermediğim
Bir sır’sın.

Ey bakışlarında geceyi taşıyan kadın,
Senin varlığın
Bir duadır belki,
Ama ben
Sana dua etmeyi bile çok gördüm.
Çünkü bazen
Dua etmek bile
Aşkı bölmekti.

Senin adını
Yalnızken içimden geçirdim,
Ama dışıma hiç çıkarmadım.
Adını anarsam
Biter gibi oldun,
O yüzden
Her an başlayasın diye sustum.

Ben seni
Seviyorum demedim hiç,
Ama senin sustuğun her ânı
Ezberledim.
Bir kadını böyle susarak sevmek
Kalbi yoran bir ibadet gibi…
Ama güzel,
Ama Allah’a yakın.

Bir gün
Adını unutur gibi olsam,
Ruhum hatırlatır.
Çünkü sen
Bende kelime olmadın hiçbir zaman,
Sen bende
Bir suskunluk kadar
Hakikat oldun.

Ben seni
Söyleyemediğim kadar çok,
Gösteremediğim kadar derin
Ve anlayamadığım kadar saf sevdim.
Şimdi ise sadece
İçimde adınla
Susuyorum.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(14 Temmuz 2025)