Sanki bir yerde hâlâ beni bekliyorsun.
Yıllardır aynı sokakta, aynı köşe başında.
Ben ise hep başka yollara yöneliyorum.
Bilmeden değil...
Senden korkarak, usulca uzaklaşıyorum.

Sesin, bir şarkının kıyısında çalıyor.
Her duyduğumda dünya biraz duruyor.
"Sevda" diyor biri,
Ve içimden sen geçiyorsun.
Ne adını anlıyorum, ne de yüzüne bakabiliyorum.

Belki beni unuttun.
Ama ben seni hep aynı yerlerde hatırlıyorum.
Bir çayın buğusunda,
Bir sabah ezanında,
Bir yolculuğa çıkarken ansızın.

Gelsen şimdi...
Konuşmam, sadece sana bakarım.
Sessiz, yorgun ama tamamlanmış gibi olurum.
Bazı özlemler anlatılamaz çünkü.
İnsanın içinde büyür; kimseye söylemeden, bir ömür boyunca.

Ben sana hep
biraz geç,
biraz eksik,
ve hep kalbimin en kalabalık yerinden geliyorum.

Sevdam sevdam...
Her iç çekişimde adını yeniden yazıyorum.