Kalemi alınca elim üşüdü,
Sanki yaz değil de boran, kış idi.
Tabutunu yüzler, binler taşıdı,
Unutmayız seni, Yaman Karaca.

Kime darıldın da bıraktın bizi?
Dünya unutur mu yazdığın sözü?
Yüreklerde acı, dinmiyor sızı...
Unutmayız seni, Yaman Karaca.

Sarardı gülümüz, dikenler kaldı,
Bizden çok sevdi ki yanına aldı.
Ölüm, senin kapını çok erken çaldı,
Unutmayız seni, Yaman Karaca.

Nasıl bırakıp da gittin bizleri?
Henüz silinmedi ayak izleri.
Yaşlı bıraktın ya gülen gözleri...
Unutmayız seni, Yaman Karaca.

Gittin, eserlerin bize emanet.
Rabbim, mekânını eylesin cennet.
Oradan bizlere eyleme minnet,
Unutmayız seni, Yaman Karaca.

Yaman hocam... Herkes yandı, ağladı.
Yüreğim kanadı, içim dağladı.
Gözyaşları seller gibi çağladı,
Unutmayız seni, Yaman Karaca.

Azrail’e sitem etsem yeridir,
Sanma ki İsrafil sağdır, diridir.
Eriyip tükenen dağın karıdır,
Unutmayız seni, Yaman Karaca.

İsrafil Bilican

28.06.2025- Cumartesi

Saat: 17.35