Kubbe altında titrer sessizlik,
Duanın en derin nefesiyle.
Zaman burada durur,
Mekân ise kalbe dönüşür.

Bin yıllık harfler, taşlara yazılmış,
Her biri bir avuç huzur, bir katre umut.
Gözler kapalı, eller semaya açılır,
Yürekler akar, deniz olur dualarla.

Mescid-i Aksa’nın gölgesinde,
Gecenin koynunda saklıdır ilahi sırlar.
Mum ışığı gibi yanar her kalp,
Ve secdelerden yükselir sessiz bir ilham.

Orada dil susar, kalp konuşur,
Sözler aşkla örülür, manaya erişir.
Zamanın ötesinde bir an,
Kubbeler altındaki sonsuzluğa açılan kapıdır.

Her dua bir köprü,
Toprak ile gök arasında.
Ve bizler,
O köprüyü aşmaya çalışan yolcularız,
Sessizce, sabırla, sevgiyle.

Kubbe altında dua, sadece bir ritüel değil,
Ruhun kendiyle barıştığı kutsal bir andır.

Ve o anda,
Yerin kalbiyle göğün nefesi birleşir,
Sonsuzluk, bir avuç duala parlar.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA