Oysa bir yudum mutluluk değil miydi
Onca kat edilen yollar, eşsiz manzaralar
Yepyeni yüzlerdeki tebessümün ilhamı
Hayat bir anlık mı yoksa her şey yalan mı?

Kimileri tutturdu zaman yok, biz yokuz
Bir yanılsamanın içindeyiz, savruluyor
Öyle de olsa neden gülmesin şu yüz
Bir el sallaması kadar da olsa mühlet
Nefes almak, dokunmak, hissetmek de nimet.

Denilenler bir yana varız , buradayız işte
Değsin doğan güneş yüze, tene, essiz rüzgâr
Ve hatta bembeyaza bürüsün her yeri kar
Açılsın kepenkleri hayatın, gitsin şu efkâr.

Vermeyecekse hazzı tezenesi şu sazın
Olmayacaksa bağ bahçe bedesten,
Açmasın çiçekler baharda, gelmesin yazın.

Görmek isteyene ne de güzeldir varlık
Onda özü görebilen yaşar mı hiç darlık
Biri yeşilin zenginliğinde yürür yolu
Yüreğin kaskatı kesilenler ne de zavallı
Doldurur koynuna onca ateşi ve koru.

Ne güzel bir seslenişti şu "Oku" anlamadık
Hayatı ;zora, çirkine, habislere zorladık
Ve en kötüsü kendimizi hep haklı sandık
Koca ömür tükendi böyle, aldandık.

Aynıydı rengi çiçeğin, esiş aynıydı rüzgârda
Merhametle yoğrulmuş aranan bakışlarda
Yeşerdi gönülden gönüle hayat çizgisi
Kimler aldı rengini onun, vermiyor da haz
Üstelik flulaşmış çizgiler, karamsarlıklarda...

Her müşküle rağmen içte durur ümitler
Bir çıksınlar dışarı, tüm şerlere yetecekler...

Oğuzhan KÜLTE