Bir aşkın kıyısında unutulmuş dizelerim var,
Saydam bir sessizliğin ardında,
Ne gözle görülür ne dile dökülür
Sadece hissedilir,
Bir kalbin en derin sızı yerinde...

Gecenin kıyısında tüten o son nefes gibi,
Ağlamayan ama içi kan ağlayan bir bakış gibi,
Aşkla yanarken susmayı öğrenmiş kelimeler
Tufanlarca döner yüreğimin izbe limanında.

Bir gemi vardı
Adını sen koymuştun bir zamanlar,
Şimdi batık hatıraların enkazında
Yosun tutmuş yeminlerle uyur.
Ama ben hâlâ,
O geminin güvertesinde
Sana dair şiirler yazıyorum
Dalgalarla, rüzgârla,
Ve aşkın yakıcı suskunluğuyla…

Saydam dizeler bunlar;
Ne tam görünür, ne tam kaybolur,
Bir buğunun ardında kalan suretin gibi,
Yaklaştıkça uzaklaşan…

Bir bakışınla başlar
Bin mevsimlik yangınlar,
Bir gülüşünle donar
Sonsuz ilkbaharlar...

Ve ben,
Bir nehir gibi senin yokuşlarına aktım.
Durmadım,
Çünkü aşk bazen
Akmamayı inkâr etmektir.

Sen sustun,
Ben içimden haykırdım.
Sen gittin,
Ben kaldım ama hep yandım.
Aşktı bu,
Ne unutturur, ne anlatır,
Sadece yakar...

Saydam dizeler işte;
Sana söyleyemediklerim,
Senden sakladıklarım değil,
Senin zaten hiç sormadıkların…

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(10 TEMMUZ 2025)