GAMZ-İ CİHAN I

Gelincik gamzesi değdi bozkıra,
Nur-u ilâhîyle titredi dâr-ı dünyâ;
Mavi bir rüyâ sardı ufkumu,
Aşkın rengini kim ölçer ki?

Umut, çâre arayan seyyah,
Bekleyiş, içimde susan muştu.

Ârif olanın cânına canân görünür bâd-ı derûn,
Âyîne-i dil cilâ bulursa cemâl-i Hakk görünür.

Mim Sarayı’nda kayıp bir harf gibi
Elif’in gölgesi düşer sol yanıma:
Şehri İstanbul’a bakan bir terasta
Anadolu’nun nabzı vurur dizelerime,
Kokunun yayıldığı şehir efsâne.

Cennet bahçesine döner gece;
Mai saçaklı üzüm bağları, nar taneleri
Amin kuşlarının kanadında dua olur.
Zümrüdüanka misâli
Küllerimden doğar safderûn sevdam,
Ezan sesiyle doğrulur kalbim.

GAMZ-İ CİHAN II

Bozkırda bir rüzgâr dokundu yüzüme,
Gelincik gamzenin hatırasıydı sanki.
On bir hecelik yalnızlıkla dedim:
Beklemek de ibadettir,
Sen gelince harfler seccade kesilir.

Dâr-ı dünyâda gölgem uzar,
Mavi rüyâ hâlâ ufkumu örter.
Aşkın rengi kaç renktir, bilmiyorum,
Ama umut, çâre ve muştu
Üç kuş gibi tüner omuzlarıma.

Gülşen-i dilde figânım şeb-i hicrân safâdır,
Vâsıl-ı yâre hevâ-yı gam ü kûy-ı belâdır.

Mim Sarayı’nın gizli avlusunda
Elif’in gölgesiyle konuşur zemin,
Sol yanımda gül-i nârâ attığın iz
İstanbul’un kaldırımlarına siner.

Kokunun yayıldığı şehir
Yitik bir efsâneye sığınır,
Cennet bahçesinin kapısını aralar:
Mai saçaklı üzüm bahçeleri,
Nar taneleri, Amin kuşları,
Zümrüdüanka, safderûn gözyaşım
Hepsi ezan sesinde bulur menzili.

GAMZ-İ CİHAN III

Umutla çizdiğim yol haritası
Bozkırın ortasında kaybolsa da
Gelincik gamzen bırakmaz izimi,
Nur-u ilâhî parlar dâr-ı dünyâda.

Yedi hecelik dualar, mavi rüyâma diz çöker:
“Aşkın rengi nedir?”
Gökten inen çâre kadar berrak.

Bekleyiş, sabrın yonttuğu mermer,
Muştu, suskun bir yankı,
Mim Sarayı’ndan yükselen
Elif’in gölgesiyle bütünleşir.

Sol yanımda tutuşan kederi
İstanbul’un rüzgârına savururum;
Anadolu dinler bu hüzünlü ezgiyi,
Kokunun yayıldığı şehirde
Efsâne yeniden yazılır.

Dîde-i âhû misâl ol kim hevâ-yı lîkemest,
Gül-i hikmet deyû açdı cihân-ârâ niyâz.

Cennet bahçesi çağırır:
Mai saçaklı üzüm bağları,
Nar taneleriyle süslü bir sofrada
Amin kuşları kanat çırpar,
Zümrüdüanka göğe yükselir.
Safderûn içtenliğimle
Ezan sesi gibi çoğalır vuslat dileğim.

Gamz-i Cihan!
Sen bir tebessümle
Dünyamı susturan sır,
Ben sana bakan suskun bir âlemim.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA