2
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
400
Okunma
Gönlümde bir âh var, ateş misâli yâna durur,
Her demde bir sırla, aşkın ipine dolana durur.
Söz eyleyen bilmez, öz eyleyen bulur Hakk’ı,
Sûfî, dilini değil, gönlünü niyâza dura durur.
Nefs uyanır her lahzâ, bir Fir’avûn gibi bağırır,
Musa olan cân ise, sükûtla denize vara durur.
Zâhirle yetinme, bâtına nazar eyle ey cân,
Gül görünür dikenle, bülbül onu arar durur.
Her secde bir mirâçtır, toprağa düşen bir sırdır,
Kandil olur kâlpler, aşkın nûruyla yara durur.
Ey âşık! Sözün hakikâti sükût ile başlar,
Velî olan gönül, susarak dağlara dura durur.
Gün olur kâlem yazmaz, ehl olmayana sır açmaz,
Nâme olur her âh, Arş’a doğru uça durur . . .
Liyakat -
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz