Ve
Sürgün bir kentin dar sokaklarında
Yıkık bir duvarın gölgesine sinmişken umudum
Paslı kapıların ardında unutulmuş bir çocuk gibi
Tenhâ ve tâlihsiz bir hayâlin içine kıstırılmışken ben;
Birden
Sıcacık bir merhaba gibi dokundu
Adın...

Adın ki;
Gecenin son zifirinde yakılmış bir kândil,
Üşüyen mâbetlerin tevhid dolu sessiz duâsı.
Gurbette ezân sesi gibi,
Kimsesizliğe sürülen sükûnetin Selâmı...

Ey adını anınca içimi ısıtan
Ey dilimin ucundaki gizli secde,
Sen
Bir kâlbin kıblesi olursun bazen
Bir sükûtun kelâmı,
Rızânın fısıltısı,
Bir hicretin vuslatı gibi,
Teslimiyetin sır kapısı gibi,
Bir merhaba dersin
Âlem değişir...

Adın ki,
Bir duânın baş hârfi,
Bir esmanın mührü
Bir şiirin kâlbi.
Bir yetimin yüzüne düşen tebessüm,
Ve her çöküşün ortasında
Ayakta kalan tek anlam...

Evet...
Sürgün bir kentin dar sokaklarında
Yolumu kaybetmişken ben,
Bir sâbır taşı çatlamışken tam da içimde;

Sen geldin,
Bir Merhaba ile geldin.

Ve
Ben seni
Yolum bildim . . .

Liyakat -