Olur da biri sorarsa bir gün,
"Bu vatan kimin?" diye sitemle,
Sıra dağlar gibi duranlara bakın,
Kerpiç evlerde, alnı terli emekle...

Sıvasız duvarlara asılan umut,
Her evde bir bayrak, bir dua.
Gökyüzüne seccade serer analar,
Yüreğinde sancı, dilinde Fatiha...

Yamaçta büyüyen çocuklarındır,
Dizleri kanasa da susanların.
Bir bayrak için, bir taş için
Canı hiçe sayanların yurdudur burası...

Şehit düşen bir Mehmet’in
Cebinde yarım kalan mektubudur.
"Anne ben geldim, üzülme." diye
Yazdığı kelimedir bu vatanın özüdür.

Göğsüne kurşun yiyip de
Gülümseyen askerindir vatan.
Toprağa düşerken "Vatan sağ olsun!"
Diyenlerin ölümsüz hatırasıdır.

Sınırlarda nöbet tutan
Gecesini gündüzle karıştıran,
Bir gözünü kırpmadan duran
Askerin, polisin duasıdır bu toprak.

Şehitler ölmez, vatan bölünmez,
Bu söz değil, imanla yazılmış bir yemin.
Yıldızla kan kardeş olmuş al bayrak
Dalgalandıkça özgür kalır her neslin.

O yüzden sorarlarsa bir gün,
Bu vatan kimindir diye yeniden...
Deyin ki: "O bayrağa sarılı kefenle
Uğruna ölenlerindir,
Bu Vatan uğruna ölmüş Şehitlerindir.....

@NURAL BEKTAŞLI