I – Şeb-i Ḥicrân
مفاعيلن مفاعيلن فَعولن

Âşiyân-ı nûr içinde yanar dil-i sermest,
Semâ çığlık çığlığa—çün aşk-ı lâhûtî dest-i dest.

Nefes-i rahmânla diler hatm-i firkat u sukût,
Çün “yâ Hû!” nidâsına mülhem olur zerrât-ı dûd.

II – Kef-i Özlem

Senden gayrısına dönmez
Kalbimdeki tufanlar;
Cümle cihan toplansa
Susturamaz bu yanar.

Bir âmîn kuşu iner
Sol yanımda semâya,
Göğsümde yakarışlar
Hicrânıma devâya.

III – Firdevs’e Ses

Bak, ey nâzenîn mahbûb:
Kelimelerim kadim bir kudüm,
Tenezzüh-i rûhunda çarpan Saadet-i Seniyyem.

Her nabzım bir bâd-ı sabâ,
Her harfim, Firdevs’in kapısına düşen bir kıvılcım;
Rumî’nin semâsında gizli dönen gölgelerim.

Ben seni kayıp bir şehir gibi aradım
Haritası gözlerinde,
Yolları kalbimin pırıltısında.

Ve şimdi…
Bir secde kadar yakın,
Bir asır kadar uzak,
İlâhî levhadan dökülen öz gerçeğim sensin.

IV – Yakāri-i Revân

Yâ Rab,
Ver aşkıma lisân-ı kasa-i Kevser,
Kavuştur kalbi kalbine,
Firkat râhını sermest firdevse tebdîl eyle.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLî / LARDES SYMPRA

(Sema titrerken, aşkın zikriyle gönlümde ebed ü’l-ebed bir çığlık.)