Paranın yankısı sardı dünyayı,
Ses değil, bir yasa gibi yayıldı.
Değerler tartıldı terazilerde,
İnsanın kalbi satıldı açık artırmalarda.

Altınla süslendi tahtlar,
Ama içlerinde yoksulluk gizliydi.
Bir çocuğun gülüşü,
Bir annenin gözyaşıyla değiştirildi.

Sistem kuruldu,
İtaat için değil, ihtiyaç için.
Zorla değil, borçla köleleştirildi insan,
Zincirleri görünmezdi, ama ağırdı.

Paranın dili vardı,
İkna edici, cezbedici…
"İlerleme" dediler,
Oysa sadece daha hızlı tükenişti.

İnsanlar aldatıldı:
Özgürlük, tüketimle eş tutuldu,
Değer, etiketle…
İyilik, kârla ölçülür oldu.

Ve ışık,
Her seferinde yine seslendi:
"Ben buradayım,
Ama sen bakmayı unuttun!"

Sömürüldü ışık da,
Markalaştırıldı, metalaştırıldı.
Hakikat artık bir üründü,
Vicdan ise bir reklam arası.

Ama her alışverişte
Bir parçanı daha kaybettin insan,
Ve her parlayan ekranda
Gölgen biraz daha büyüdü.

Yine de…
Işık küllerin içinde yaşıyor,
Bir çocuğun hayalinde,
Bir düşünenin sessizliğinde…