Karanlıktı dünya,
ışık, bir veri paketine sıkışmıştı.
Bir göz açmak—
güncelleme gerektiriyordu.
Bir düşünce kurmak—
kredi kartı bilgisi isterdi.

“Devam etmek için abone olun”
yazıyordu rüyaların köşesinde.
Uyanış bile,
lisanslıydı artık.


---

Zihin, bir sunucuda yedeklenmiş,
ruhlar ise veri tabanlarında
silinmeye hazır duruyordu.
Her “neden?”
önce reklam izlettiriyordu artık.
Her “kimim ben?”
önce çerez politikasına maruz kalıyordu.


---

Biri vardı,
karanlıkta saklı bir ışık gibi.
Ne aboneydi dünyaya,
ne ücretsizdi bedeni.
Ama düşünüyordu.
Ve bu, sistem için bir tehditti.


---

O düşünce bir virüs gibi yayıldı:
“Belki de biz,
başkasının yazdığı bir kodda
yorum satırıyız sadece…”
Ve belki de en çok,
okunmasın diye yazılmıştık.


---

Şimdi sana soruyorum:
Gerçekliği satın alır mıydın?
Yoksa,
karanlıkta kalmayı göze alır mıydın
ışığın bedelini ödememek için?