0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
117
Okunma
Birileri çığlık atıyor duvar diplerinde,
birileri kum saatine uyku zerk ediyor.
Ve sen hâlâ “Her şey yolunda” mı diyorsun?
O yol dediğin
mezarlığa çıkıyor.
Kaldırımlar unuttu ayak izlerini,
çocuklar büyümeden unutuşta.
Ekmek kuyruğundaki kadın,
ekmekten çok
insanlık bekliyor.
Kameralar suçlu değil artık,
vicdan izlemiyor.
Kral, tahtına değil —
ekrana hükmediyor.
Ve biz, ekranı izlerken
kendi düşüşümüzü alkışlıyoruz.
"Geçer" diyorlar,
"Her şey düzelir."
Oysa hiçbir şey değişmiyor,
çünkü kimse
hesap sormuyor.
Uyan ey halk,
bu rüya değil,
rüya sandığın felaketin kendisi.
