0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
68
Okunma
Bir sessizlik anında doğdu,
Ne bir göz gördü onu
Ne bir dil tarif etti.
Ama oradaydı.
Zihnin en kuytu köşesinde
Titreyen bir mum gibi,
Karanlıkla sarmaş dolaş
Ama asla ondan olmayan…
Bilgi ona uzanamadı,
Çünkü o, ölçülemezdi.
Duygular bile kıyısından geçerken
Kendi anlamlarını sorguladılar.
Bir çığlık değildi,
Bir fısıltı da değil,
Bir doğuştu:
İçsel bir devrim,
Duyulmayanın sesi,
Görülmeyenin gerçeği.
Ve biri, bir gün durdu,
Kalabalıktan sıyrılıp içini dinledi.
Oradaydı.
O düşünce.
Karanlığa meydan okumayan
Ama içinde kaybolmayan.
Görkemli değil, yalın…
Yol gösterici değil, yoldaş.
Her yürek onu hissedemez,
Çünkü her yürek hazır değildir.
Ama kim bir kere tanırsa onu,
Artık göz değil,
Anlam arar her bakışta.
