0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
55
Okunma
İnsan,
kendi adını göğe kazımaya çalışan
küçük bir dipnot aslında.
Bir karınca toprağı ekerken
hiç destan yazmadı kendine.
Bir mantar köklerle pazarlık yaparken
“üstünüm” demedi.
Mercanlar denizi taş taş örerken
ayna aramadı.
İnsan ise
ateşi buldu,
sonra yangın oldu.
Toprağı sürdü,
sonra toprağa zincirlendi.
Hayvanı evcilleştirdi sandı,
oysa kendini çitle çevirdi.
“Ben merkezim” dedi,
oysa merkez dediğin şey
en çok yük taşıyan noktadır
ve ilk çöken de odur.
Gezegen dönmeye devam etti
insan konuşurken.
Okyanus kabardı
insan sayarken.
Bakteriler sabırla bekledi
imparatorluklar geçerken.
İnsan büyük değil.
Sadece çok gürültülü.
Ve belki de ilk kez
kendini küçük gördüğü gün
gerçekten büyümeye başlayabilir.
5.0
100% (3)
