0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
132
Okunma
Bir acı var içimde,
Durup durup kanar.
Bir taş değil bu,
Yüreğe saplı bir anı,
Her adımda batar.
Yokuşlar bitmez.
Uykusuz geceler,
Düşler hesap tutmaz.
Korkular örter gözümü,
Yarınlara varılmaz.
Nefes bile dar gelir.
Bir el uzanır sanırsın,
Tutacak, kaldıracak.
Avucun boşlukla dolar,
Ve düşersin yeniden.
Aynı yerden kanar yara.
Şehir uğultu içinde kaynar,
Yüzler geçer, duvarsız evler gibi.
Her biri bir sır saklar,
Yorgunluk çöker omuzlara.
Yalnızlık başlar, sessizce.
Ve sen, ey ömür,
Ne kadar da hoyrat,
Ne kadar da dik bir yokuşsun.
Ama belki bir gün diner bu sızı.
Kim bilir?
5.0
100% (1)
