Hoşçakal… ne çok şiir kaldı senden geriye,
Bir de kırık dökük cümlelerimden.
Ne sen duyarsın artık sesimi,
Ne de ben silebilirim sana harcanmış bir ömrün izini.

Sokağımda esmiyor sesinin yeli,
Suratıma kapattığın kapılarda beklemiyor beni.
Zamanla soldu gönül bahçemin o mavi gülleri
Geriye kalan, yüreğimde koca bir hüznün sillesi.

Hoşçakal… son kez söylüyorum sana,
Tutamadığın elimi bırakabilirsin artık rüzgara.
Ne bir mektup, ne bir iz
Sadece bu şiir kalsın adıyla: "Hoşçakal"…

Hoşçakal…
Dilimde kuruyan son duamla,
Gözümde titreyen son buğuyla,
Bir vedanın en ağır sessiz duygusuyla,
Yine sana sarılıyorum can dediğim bir gamla.

Hoşçakal…
Bir daha dönmeyecekmişim gibi,
Bir daha gülmeyecekmişim gibi,
Adını içimden söküp atamazken
Her harfiyle sızlayan bıraktığın ömür gibi
Hoşçakal..

Kalemin mürekkebi dökülürken gözlerimden
Suskun gecelere bir söz bırakıyorum...
Nereye ait bir ben var inan bilmiyorum
Bildiğim tek bir şey var
Herşeye rağmen seni çok seviyorum
Hoşçakal..

Şiir: Gizemce Gizemli Şiirler