Sokaklar dolu, insanlar yan yana,
Ben içimde suskun yalnız bir ada.
Bir gülüş bile değmiyorken ruhuma,
Kalabalık yalnızlığım yük omuzlarımda.

Sevdalıların sesleri yükselir, kahkahaları taşar,
Ben kendi içimde yavaşça solar.
Bir göz ararım, kırgın içimi gören,
Yüzlerce yüz geçer, hiçbiri ben değilken.

Ne dost var yanımda ne de düşman,
Bir gölge gibi süzülür gönlüme sevdan.
En gürültülü yerde sustuğum bi an
Kalabalık yalnızlığımla sınıyor beni zaman

Bir kalbin en tenha köşesindeyim,
Gülüşler içinde bin hüzne değdim.
Herkes konuşurken susan bendim,
Adınla sustumda, yine adınla içlendim.

Kendime bile anlatamadım bendeki seni,
Sadece gözlerimde taşıdım o gizemi.
Sokağın köşesinde bekleyen yine ben.
Kaldırım taşları gibi , gönlüm sana kırgınken.

Gözüm, kalabalıkta kalbimde o yalnızlık,
Adımlarım kendimi ararken, hep aynı çıkmazlık.
Ne yana baksam senden bir iz,
Bir gölgem, bir rüya ve ömrüm yarım bir mavi deniz.

Şiir : Gizemce Gizemli Şiirler