Ben bir şair değilim ki, seni yazayım satırlarıma…
Hangi kelime anlatırki gözlerini, hangi mısra taşırki yokluğunu?
Aşkı bilen kalemler sustu , ben nasıl anlatayımki şimdi seni?

Ben bir şair değilim ki, seni yazayım satırlarıma,
Ama susmak da yetmiyor, içimde büyüyen yangına.
Dilimde yarım kalan cümleler, kalbimde senli sözler,
Ne seni anlatabiliyorum ne de sensizliği tarif edebiliyorum.
Çünkü bazı kelimeler dile gelmiyor,
Bazı özlemler hiçbir harfe sığmıyor.
Ben bir şair değilim ki,
Bu sensizliği, bir şiirin içine hapsedeyim sevgili.

Ben bir şair değilim ki, seni dizelere sığdırayım,
Hangi kağıda sığar özlemin,
Hangi mürekkep taşır içimde biriken senli çığlıkları..
Ama bil ki, adını anmadığım sensiz bir duam yok,
Senin olmadığın hiçbir düşüm yok,
İçimde çoğaldıkça büyüyen bitmeyecek bir yangınsın sen,
Ne bu yangını söndürmeye cesaretim var,
Ne de içinde kül olmaktan vazgeçmeye…

Ben bir şair değilim ki, seni mısralarda yaşatayım,
Ama unutmam da mümkün değil seni ve senli günlerimizi
Her nefes alışımda içime dolan sevgini,
Her gözlerimi kapattığımda karşıma çıkan deniz gözlerini.
Söyle sevgili hangi dize yeter ki anlatmaya seni,
Hangi hece söyler içimde çoğalan suskunluğumu?
Ben seni, eksildikçe daha çok çoğaltıyorum içimde..
Gittikçe daha çok seviyorum ve kalıyorsun bende.