Onsuz, bu ömür nasıl geçecek,
Sabahlar eksik , geceler sensiz ürkecek.
Kalbimde susturmaya çalıştığım bir ses,
Adını anmasam bana küsecek.

Zaman ağır bir yük, adımlarım yorgun,
Gülüşüm yarım, aynalar suretime dargın.
Bir bakışıyla bahar olurdu en sert kışım,
Şimdi her mevsim aynı, sensiz ve yarım.

Kaldırımlar tanımıyor artık ayak izlerimi,
Her köşe hatırlatıyor yarım kalan cümlemi.
Gülüşün cebimde, eskimiş bir yaz gibi,
Sensiz, ne okusam eksik, ne yaşasam az gibi.

Rüzgarında dili değişti buralarda,
Hüzün kokan bir masal anlatıyor kulağıma.
Başım öne eğik dinliyorum sessizce,
Sanki hikayenin sonunu bildiğim bir masal gibi.

Nefesimdin, sensiz bu şehir dar geliyor,
Kalabalıklar içinde yüreğim yalnızlık büyütüyor.
Eğer bir gün sorarsan beni
Bensiz nasıl geçti bu ömür?

Tek bildiğim, seni beklemekle eridi bu ömür.
Tek bildiğim, yokluğunla sınandı bu ömür.
Tek bildiğim, hasretine adanmıştı bu ömür.
Tek bildiğim, sana yenildi bu ömür.

Şiir: Gizemce Gizemli Şiirler