0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
135
Okunma
Dönüşün
Ve sonra aniden, şafak geceyi yarar,
hafif bir esinti, kederime dokunur.
Sen misin? Ayak sesin mi bu toprakta?
Kalbim, habersizce, yeniden kanatlanır.
Rüzgar senin sessiz dilinle konuşur,
her esinti bir sevdalıya dönüşür.
Gözlerin belirir anılarımda,
iki yıldız gibi, umudu uyandıran.
Döndün — ya da belki rüyadayım —
ama dünya sonunda grevini bırakır.
Yalnızlığım erir sıcaklığında,
ve sessizlik, ışığına boyun eğer.
Yüzünü yeniden çizerim ışıkla,
dünün soğuk kış camlarında.
Ve adın, fısıltıyla andığım o ad,
şimdi gerçek olur yankılarımda.
Artık ne yalnızım, ne sağır, ne de kayıp,
senin yokluğunun gerdiği o çöldeyim.
Buradasın, her şey yeniden mümkün —
Dönüşün... anlatılamaz bir mucize
5.0
100% (2)
