Levhi mahfuzda yazılmıştınız birbirinize
ispatı açıktı, tanıyan tanımayanlar kalp gözüyle anladı
bir sen anlamadın kaderin kaleminden çıkan kelamı
elinin tersi ile ittin letafeti zarafeti, sildin yazgıyı

Allah ezelden takdir etmişti ikinizi birbirinize
herkes imrenmiş gıpta etmişti tertemiz sevginize
yakıştırmıştı fotoğrafınızı bir kerecik gören herkes
tanımadan bilmeden uygunsunuz demişti size

Üstelik aynen ruh ikiziydiniz benziyordunuz
güzelliğiniz iyiliğiniz fark edilen uyumunuz
tavrınız zevkiniz her türlü huyunuz suyunuz
ne yaptın sen bu anlaşmayı bozdun uygunsuz

Şok ettin hepimizi dilimiz tutuldu şaşırdık kaldık
ne bir açıklama yaptın ne yeterince bir bilgi aldık
mutlu mesut başlayan bu beraberlikten ne umduk
hüsrana uğratıldık, mutlu son beklerken ne bulduk

Kaderi yeni baştan sen yazamazsın ki
Allah’ın sana yazdığını değiştirerek ne umuyorsun ki
biraz daha esnek olamaz mıydın sabredemez miydin sanki
elini sıcacık ellerinin içine alabilmek bu kadar mı zordu
gözlerinin içine sevgiyle baksaydın kalbin huzur bulurdu...

Şimdi vicdanın rahat mı mesut musun bilemiyorum
bütün iletişim yollarını tıkadın alanına giremiyorum
bir lokma ekmeğimi huzuru kalple yiyemiyorum
bütün bunlara rağmen sana beddua edemiyorum...

Onsuz nereye gitsen ruhsal bağın çözülmez
dimdik ayakta durur sana yalvarmaz, karşında eğilmez
belki artık bundan böyle eskisi gibi canı gönülden gülemez
Allaha ayan beyan her yaptığın şey ama gerçeği kullar bilemez...

Üzdün hem de çok üzdün tarifi mümkün olamayan derecede
gözyaşları yağmur olsun pencerene yağsın karanlık bir gecede
aklın fikrin onda kalsın, onun adı saklansın dilindeki her hecede
senin gönlün Kaf dağında, asıl onun mütevazi kalbi en yücede!..

gülhan çeliktaş